Wycieczka klas drugich do kopalni Guido w Zabrzu

Sezon wycieczek klasowych uważamy za otwarty! W tym roku uczniowie klas drugich postanowiły pogłębić swoją wiedzę na temat wydobycia i właściwości węgla kamiennego. A gdzie można uzyskać najwięcej informacji? Oczywiście, w kopalni! W piękny, słoneczny dzień wyruszyliśmy spod szkoły autokarami w kierunku kopalni „Guido”, w Zabrzu. Po drodze odwiedziliśmy jeszcze zagrodę żubrów znajdującą się w Pszczynie. Atrakcji było mnóstwo, a paw specjalnie dla nas rozłożył swój przepiękny ogon…
Z pewnością była to jedna z naszych najbardziej udanych wycieczek. W jej pierwszym z dwóch etapów, mieliśmy okazję podziwiać zwierzęta zamieszkujące polskie lasy, z majestatycznym żubrem na czele. Pojawiły się też okazy nieco bardziej egzotyczne, takie jak paw. Już mieliśmy odejść od jego wybiegu nieco rozczarowani tym, że nie zobaczyliśmy słynnego ogona, kiedy w kilku sprężystych ruchach pan paw rozłożył swe upierzenie i z dumą jemu właściwą sycił się naszym zachwyconym wzrokiem. Żal było opuszczać Pszczynę, ale czekał na nas punkt główny wycieczki, czyli najstarsza na Śląsku kopalnia - „Guido”. Po przybyciu na miejsce wprost z autokarów udaliśmy się w kierunku wejścia głównego. Najpierw musieliśmy założyć kaski – bezpieczeństwo jest najważniejsze. Odpowiednio ubrani przywitaliśmy się z naszym panem przewodnikiem słowami, którymi witają się prawdziwi górnicy – czyli „szczęść Boże”. Już na samym początku przekonaliśmy się, że zjazd w dół, w głąb kopalni, z całą pewnością wymaganie lada odwagi. Dookoła egipskie ciemności a winda mknie szybem w dół… Grupy jedna po drugiej, w odpowiednich odstępach czasowych zaliczały tą pełną emocji podróż pod ziemię. Gdy wszyscy, pod czujnym okiem pracowników kopalni i pana przewodnika opuścili windę rozpoczęło się zwiedzanie. Intensywne kilka godzin spędzonych w kopalnianych szybach i korytarzach minęło niczym parę minut. Była to bardzo pouczająca wyprawa. Dopiero oglądając ciężkie maszyny, słuchając ich odgłosów i oddychając podziemnym powietrzem zdaliśmy sobie sprawę, jak naprawdę wygląda praca górnika oraz jak bardzo jest niebezpieczna i ciężka. My, pomimo zagrożeń jakie czyhają w kopalni byliśmy spokojni i czuliśmy się bezpiecznie. Wszystkie parametry, jak zapewniał przewodnik są skrupulatnie badane i sprawdzane. Oczywiście oprócz tego opiekę nad nami roztoczył stary skarbnik – dobry duch kopalni, który pomaga ludziom. Do ostatniego etapu - czyli sklepiku z pamiątkami dojechaliśmy (tak, nie mylicie się, dojechaliśmy) wagonikami. Pobyt na głębokości ponad 300 metrów zakończyliśmy wspólnym posiłkiem, po którym znów czekała nas podróż windą, tym razem na powierzchnię. Jeszcze parę chwil spędzonych na pobliskim placu zabaw i zmęczeni, ale uśmiechnięci wsiedliśmy do autokarów i wyruszyliśmy w drogę powrotną do domu, by podzielić się swoimi wrażeniami z rodzicami, tylko… od czego tu zacząć!